Glasplaten en mozaïektegels

Na Venetië kwamen qua belang en vakmanschap de glasblazerijen van Savona en Toscane, waarvan de traditie van Piegaro waarschijnlijk is afgeleid, aangezien het dorp verbonden was met de aanwezigheid van de Benedictijnse abdijen en met de nabijheid van de bouw van de Kathedraal van Orvieto. De oven van Piegaro had de mogelijkheid zich te specialiseren in de productie van mozaïektegels, glasplaten voor vensters, maar ook glazen en kolven.

De vroegste datum waarop de aanwezigheid van de glasblazerij in Piegaro kan worden aangetoond is 1250. In het document waarin dit jaartal als geboortedatum van de glasblazerij in Piegaro wordt genoemd en dat in 1860 door de vaandeldrager van de stad, Ludovico Vicaroni, werd opgesteld, staat: “In Piegaro wordt al sinds 1250 de glaskunst beoefend.” Het staat niet onomstotelijk vast dat de kunst van het glasmaken reeds in de 13e eeuw in dit gebied werd beoefend: de aanwezigheid van kloosterorden die de ambachtelijke technieken verspreidden en de opneming van het gebied in het Umbrisch-Toscaanse wegennet zouden de drijvende krachten kunnen zijn geweest achter het ontstaan van de glasbewerking.

Een fundamenteel element dat in aanmerking moet worden genomen is de brandstofbron, die wordt gevormd door de uitgestrekte bossen in het gebied; in de historische documenten is er bepaalde informatie over de deelname aan de versiering van de Kathedraal van Orvieto, uit 1321. Uit bestudering van de documenten blijkt dat er voor de vervaardiging van de mozaïektegels van Orvieto een nauwe samenwerking bestond tussen de arbeiders van Piegaro en die van Monte Leone: Piegaro, in de bronnen vermeld als werkplaats voor gekleurd glas, bood reeds in de middeleeuwen materialen en geschoolde arbeidskrachten aan voor de bewerking van gekleurd glas.