Oprichtster Anita Belleschi Grifoni

Fotografie, 1930

Nadat zij op zeer jonge leeftijd haar moeder had verloren, werd Anita (Panicale 1889-1978) toegewezen aan het Instituut van het Heilig Hart van Jezus in Città della Pieve, waar zij niet alleen een serieuze opvoeding kreeg, maar ook traditioneel werd opgeleid in de borduurkunst, deel van al het “vrouwenwerk” dat op meisjesscholen werd onderwezen. Anita heeft haar kennis van de borduurkunst kunnen verdiepen dankzij haar contacten met gravin Barabino di Lemura, voor wie zij zich bezighield met de restauratie van fraaie 19e-eeuwse borduurwerken van Franse of Venetiaanse oorsprong. Geïnspireerd door deze stukken en door het vinden van getuigenissen van borduurwerk op tule in het rijke kerkelijke erfgoed in de kerken en in het bijzonder in de kapittelkerk van de Heilige Aartsengel Michaël in Panicale, richtte Anita de Ars Panicalensis, de techniek van het borduren op tule, op. Panicale was ook de thuishaven van de nonnen van het Internaat van de Maagden, ervaren borduursters van tule, die een belangrijk erfgoed van gewaden hebben nagelaten dat Anita heeft kunnen bekijken.

Erkend door de E.N.A.P.I. tussen 1936 en 1938, werd de school al snel beroemd onder adellijke families en families uit de hogere middenklasse, maar bovenal bood de borduurschool de mogelijkheid aan vele vrouwen van Panicale om een eerste stap te zetten naar economische onafhankelijkheid en om zichzelf te ontplooien door de creativiteit die zij uitten in het maken van hun handwerk. De Ars Panicalensis was in Anita's tijd een aanstekelijke passie voor veel vrouwen in het dorp, die door iedereen “Sorannita” (Zuster Anita) werden genoemd. Als het werk haar niet beviel, betaalde ze er toch voor en verbrandde het dan, en voor de grotere werken als ze klaar waren, vond ze het heerlijk om ze in het dorp te laten ophangen en ze vanuit het raam van haar huis te bewonderen.