Kap-graf

Het exemplaar uit Corciano is bestemd voor een kinderbegrafenis, die vanwege het uiterlijk een “kap”graf wordt genoemd: het lichaam van de overledene werd direct op de grond gelegd of op een bakstenen plaat of een vlak oppervlak, bedekt met dakpannen of bakstenen die paarsgewijs waren gerangschikt om een schuin pannendak zadeldak te vormen. Vaak werden de uiteinden gesloten en de voegen gedicht met kalkmortel en asbasten, waardoor de vorm van een kap ontstond. Dit type graftombe bestond al in de 4e eeuw v. Chr. en verspreidde zich vooral tijdens de Romeinse keizertijd en vooral in Midden-Italië. Tussen de Late Oudheid en de vroege Middeleeuwen waren de kapgraven uitsluitend verbonden met de begrafenisritus. Het graf kon plaats bieden aan één of twee lichamen, volwassenen of kinderen, identificeerbaar en te onderscheiden door de grootte en de bijzonderheden van de grafgiften van de overledene.